Pełen myśli błądzących pośród ciemności,

Ukryty głęboko na otchłani dnie,

Błąkam się widząc tylko odcienie szarości -

- Upadły Anioł co do lotu się rwie.

Lecz teraz trzymany myśli i rozumu ciężarami

Pozostał na ziemi skuty drżących powiek westchnieniami.

Chce zamknąć swe myśli złotym kluczem wspomnień,

głęboko na dnie serca z wachlarzem swych pragnień.

By znów z nadzieją w przyszłość spojrzeć,

Szybując po błękitnym niebie z góry chmury ujrzeć.

Poczuć wiatr w przestworza delikatnie unoszący,

Jego lśniące pióra tak przyjemnie drażniący.

Na razie to tylko piękne marzenia

I uczucie, aby dążyć do ich spełnienia...