PeÅ‚en myÅ›li bÅ‚Ä…dzÄ…cych poÅ›ród ciemnoÅ›ci,

Ukryty głęboko na otchłani dnie,

Błąkam się widząc tylko odcienie szarości -

- Upadły Anioł co do lotu się rwie.

Lecz teraz trzymany myśli i rozumu ciężarami

Pozostał na ziemi skuty drżących powiek westchnieniami.

Chce zamknąć swe myśli złotym kluczem wspomnień,

głęboko na dnie serca z wachlarzem swych pragnień.

By znów z nadziejÄ… w przyszÅ‚ość spojrzeć,

SzybujÄ…c po bÅ‚Ä™kitnym niebie z góry chmury ujrzeć.

Poczuć wiatr w przestworza delikatnie unoszący,

Jego lÅ›niÄ…ce pióra tak przyjemnie drażniÄ…cy.

Na razie to tylko piękne marzenia

I uczucie, aby dążyć do ich spełnienia...