Za zakrętem nowe czekają krajobrazy.
Lekko taÅ„czÄ… na wietrze siwe smużki dymów,
Jakby ptakom na powitanie chciały skinąć,
Bo nic lepszego nie może im się przydarzyć.
Słońce z ulgą już zamknęło zmęczone oczy,
A na niebie błyszczą nocny gwiezdne kobierce.
U samej góry księżyc – niebieski oszczerca,
Co to zakochanym sÅ‚odkich kÅ‚amstw naplótÅ‚ dosyć.
Puste miejsce po moim i twoim milczeniu
Zajęły w powietrzu uniesione pytania
I migające za oknem długie pociągi.
Czy ktoś zbłądził sam, innymi drogi pozamieniał,
Proste szlaki skrzyżował, dał lizuję w zamian?
I jest już nasz, bo jak my odważył się wątpić.
|